Oysa insan alışmalı

İki gözüm

Bugün ne güzel uyuyordun

Yüzün çoğalmış,

Kirpiklerin kıvrık

Burnun fındık..

Erken yattın ya dinlenmişsindir

Sessizce geldim, 

Soğuk mermerleri yıkadım

Toprağı havalandırdım

Biberiye kokusu salındı

Çiçeklerini suladım

Biraz da gözlerim sulandı

Silmedim

Oturdum taşa

Toprağa dert anlattım

Sen bugün ne güzel uyuyordun 

İki gözümün gökkuşağı

Kıyamadım uyandırmaya

Doğum günü mektubumu 

Yoncaların oraya gömdüm 

Sarı yapraklı

Okumayı unutma

Biraz ağladı annem

Elinde değil 

Bilsen seni ne güzel anlattı 

Uyandırmak istemedi

Sahi iki gözüm o kadar güzel uyuyordun ki

İyi ki doğdun canımın içi

İyi ki var oldun

İyi ki bir arada dallanıp budaklandık

Saatler dakikalar da sarışsın

Bekle 

Gündüzler gecelere karışsın

Bu kadarına da razıyım

Keşke dünya da razı olsaydı

Göğüsüm dar...

Gözünü aç-san

Konuş-san

Koş-san

Ve yeniden aşık ol-san

İn-san 

bekleyendir..

Şiir bitince 

son dizede intihar etmek

ister insan...

Yinelemeler

Ateş böcekleri öldüğünde
her sabah duvarlar dökülürmüş
bense bulutların çakılıp kaldığı geceler de
omuz boşluğunda ağlardım.
benim bulutlarımdan geçtin
bir gece, iki bıçak arasında kaldı
sustun, acısını anlayabildin mi?
şiddetli rüzgarlarla geçiyorsun buradan
sarhoş bir yaz kokusu
demek  buradasın
ipek böcekleriyle
bu da geçecek
bir tabak daha eksilecek
bir ritim daha
eksile, eksile
işte bu en acısıydı.


Üstü boş bir ocak
güzel kokuların habercisi
ya da gizli acılarında serzenişidir
kenarda duran için
bilerek yaktı tüm söylenecekleri
sen caddelerde içerdin
caddeler seni içerdi.
biliyorum, sen göz yaşlarını okşardın
usul usul
ben geçerdim yanından
sabırla,
ağır soğuk
merdivenlerde sana varırdım
hadi söyle eve nasıl gideyim!
alçak tabureler de severdin
bense o taburelerde
bir eylül akşamı
kaçan sesimi arıyorum
çünkü seninle
ilk kaçış çocuksu,
ilk sevinç umut
ilk kırılma sızı
ikinci kaçış iç güdüsel
tekrar tekrar kaçış
d e p r e m...
söküldüm ve döküldüm
sonunda kendimi seninle iki ters bir düz ördüm
gökyüzündeki yıldızlar bizim
yolumuzda duruyorlar sevgilim, korkma
dünya da isterse dursun, yıldızlar bizim
sonra isterse ters dönsün.


Bir dilek hakkım;
yıldızlar artık kaymasın
bu bir intihar.

Herhangi bir gün

Bilirim, üzüldükçe rüyaları açılır insanın

Pencere kenarı sigara içer durmadan

Balkon da ayak izleri kalır

Bir şey olur ve yaralar fesleğen kokar

Bilirim, isminle sonra doğdum

Bilmem, annem babam buna nasıl ikna olur

Doğarken bulutların arkasında, açılan bir bavuldum

Mahalle taşlarına değen tekerlekler

tıkır tıkır kelimeler

Aydın bir semtte kırık.

Her şey takılıp tökezledi

Bir şapkadan tavşan değil de çilek çıksa ya ?

İçimde acayip şeyler oluyor.

Benim yaralarım söz etmeye gelirse

İçimde tam tarifli şarap nehri akıyor

Yalnızlığa temas edince nasıl da leke tutuyor şarap

Şarap, hep aynı şarkılarla çalıyor.

Yanlış zaman da sevdim

Ben büyüyordum ve hikâyenin kahramanı çoktan ölmüştü

Yakın durmadan uzakları nasıl bildin?

Herhangi bir gün

Ben sana gelincik tarlasında 

Kuş cıvıltılı herhangi bi mektup yazmak istemiştim

Yazmak herhangi değildi 

Bir adamı en güzel bir kadın anlatabilirdi

Seven bir kadın.

Çok konuşmam, susuzluktandı

Ellerini bağışla, kalbimin kabuklarını koyacağım başka yer yok

Utanıyorum, bir kez daha yaşamak için

Eksik bıraktıklarını onarıyorum

Anılarımın içinde anılar biriktiriyorum

İsteğim, gittiğim şehirler de kendimi bulmaktı

Sonra ayak izlerine rastlamak gelincik tarlalarında

Şimdi bulanık sularında aralıksız anlam ayıklıyorum

Gördüğüm yüzünde, arıyorum kalan yüzdelik dilimimi

Sesin, doğum günü dileğim

Dileğim sana bana yetecek kadar şiirli

Çalan şarkılarım, çaldığın kapımda ki zil sesi kadar taze

Sense susuz bırakıyorsun çiçeklerimi

Bayatlıyor her sabah yokluğun

Yanıma otursa kalsa,uzanıp gittiğin yollar

Yorulsan da omuzlarıma değse artık kirpiklerin

Tamam,  bir şeyler anlat

Fazlasını istemiyorum biliyorsun değil mi?

Sahiden hiç bir şey bilmiyorsun, bilmenin bütün yollarını çıkmaza itiyorsun

Bunu çok iyi biliyorum mesela

Bitiyor kitap,

Bitecek olanı nasıl da bitirmek istemiyorsun.

Dur,

Yokluğun var, sıcak

Sıcak yokuşlar var terli

Raylar var, soğuk

Soğuk tren sesleri var, gürültülü

Sonun da gürültülü bekleyen biri olmadı

Beklemeyen, hiç beklemiyor.

Gizemli bir düş oldu gözlerimi kapatmadan gördüm. Deprem oldu bugün kafamın içinde. Rastlantısal olarak yine yalnızdım sevinçten koşarak sahile çıktım. Sonun da içimdeki ritimli depremler fark edildi. Annem bir de depremlerimi önceden hissederdi.

Sabahları günün aydın olması, akşamın iyi geceler geçmesi önemsiz nokta.  Küçük ayrıntılar var. Her kelimen zihnimde metinlere dönüşüyor.  Kafamda çizdiğim büyülü bir resim var. Sen, ben ve balıklar… Sevmesini bilmediğin için, içimdeki iki balıktan biri öldü. Şehirden geçer gibi pencereden dışarıya öylece boş baktım. Pulları dağıldı gökyüzüne o yüzden iyi geçmeyen bir geceydi,  yıldız kaydı yavaş yavaş. Sakindin, değildin, belirsizdin.  Ama balığın biri öldü senin haberin olmadı. Balık turuncuydu belki merak etmişsindir. Olmadı, sevmedin onu da merak etmedin.

Çok konuşmam, susuzluktandı

Susamışlığım sanaydı.

Denedim

Denedim yalnız kalmayı

Gitmediğim yerlerden dönmeyi

Saksılara çiçek olmayı

Tomurcuklara çanak olmayı

Sabrın selametini denedim.

Ağaçlara gölge olmayı denedim

Bir keresinde de,

Dünyanın tepesine çıkmayı denedim.

Kısa kısa bakmayı

Yağmurlara kıza kıza

Uzun uzun ağlamayı

Geçti geçti denilen yerde durmayı

Düşüşlerimi düşünürken tutmayı

Tuzlamayı kalbimi

Kalbimi kenara atıp yol almayı denedim.

Halının kenarlarına püskül olmayı

Püskül de desen halı olmayı da

Da da daha bitmedi

Sütü içerken acılaşmayı denedim

Kalamadığım yerde oturmayı denedim

İçimde hüzünlü şarkılara neşeli eşlik etmeyi denedim

Ağlarken mutlu olmayı denedim

İnsan bunları denerken mutlu olur mu gerçekten?

İnsan susarken susar mı?

Neden diye sorarken neden olabilir mi?

Parça parça olup tümlenir mi?

Aşk olsun,

Bir kere de sen denemedin

Sahi ben neden denedim?

Neden demedin?

ÇİÇEK EKSİK

Trafiğe kapalı duygularım, trajediler komedyası

Kim kimi öldürmüşse yüzümüz temelli hüzünlü

Şu saatten itibaren can pazarı olsa

Neye yarar, sokaklar dar ve lambasız

Cebimizde çiçekler silahsız.

Potansiyelim can verebilir

Fakat ojelerim yıpranmış, savunmasız

Önce geriden on saniye lazım

Geri saydım, sayım sayım azaldım.

Bütün bunları sana anlatacağım

Gittiğim günün ertesinin adından kalanı,

Kısalttığım saçlarımla artık hayata sağlam bağlanıyorum.

Başlangıçta, bir gece eski bir ev

Canlanıyor ıslak kaldırımlar, pencereyi açtığım da

Pervazında kalan ekmek kokusu

Ve kovmaya kıyamadığım ipek böceklerim sallanıyor.

Bu eve öyle güzel misafirlik ediyorlar ki

Oysa ben kalamadım ama onlar ipek böcekleri

Hüzünlü şarkılar mırıl mırıl mırıldanır

İçimdeki dut yaprakları, sessiz koza

İçim artık kolay kolay yanmaz ipek böcekleri.

Ne hayatın ritmini yakalayabildim

Ne de annemin söylemediği

Ağıtlar senfonisini yakabildim

Basamakları saymadım, parmaklarım çatırdıyor

Anıların ana kucağına gidiyorum.

Göz pınarları kurumuş, unutulmuş tahtalara basarken

Adımlarım yalvarıyor,

Perdeler aklımda, biliyorum sigara kokuyor.

Oda boş, senden benden boş

O kadar şey var ki yine anlaşılmayacak

Geceyi gösteren saat tik takları ilerliyor

Nereye gidiyorlarsa böyle?

Adımlarım iç boşluğum da yankılanıyor

Yaprakları çizgili, çatı katında bir defter

Defter de kalemler eksilmiş.

Harfler teker teker canlanıyor

Şöyle yazıyor;

Gözlerim pencereye yakın duruyordu her zaman

Nasıl yakın duruyor gözlerim pencereye

Yere inen gözlerim pencereye bakmak istiyor

İstiyor ki biri girsin bu pencereden

Güneş yalnız girmek istemiyor

Ay kalmasın geri de

Çoban yıldızı gibi kaldım pencerenin dibinde…

Cümleler çocuktur,utanır-2

Hepsini anlatmak isterdim, anlatmayacağım

Ne yapacağımı da bilmiyorsun

Güzel cümleler kuracağım, ucu düz ova kalemlerle

 Belki de dar mahallenin birinde Sirtaki yaparım

Kızıl yüzüme sürdüğümüz, gül ağaçları eşliğinde

Duaları toprağa dikerim.

Kimse bilmeyecek, dualar dışında

Ondandır kör kuyu olmuş insana bunlar söylenmez çocuk

Cümleler de çocuktur, utanır

Ağlarından sıyrılan örümcek, evin ortasında

Hatıralarına son kez bakmış mıdır?

Sen hiç böyle savunmasız kaldın mı?

Elma desen yarısı dişlenmiş

Elma da kendini elma olarak görmez

Artık geceleri ağlayabilir.

Her dizede atlıyorum dünyanın bütün uçurumlarından

Renklerimizi saklamıyorduk, ne oldu bize?

Hadi sen karanlıkta, kavlamış boyalarını sil

Üşüdüğümüz yerden devam edelim

Mum yak hadi bir, iki yanında elma şekeri

Ellerin, mum ışığında titretir annemin içini

Yokluğundan kalan duvarla geceleri el ele yürürüm

Ellerin, Ellerim de son kez erir kar gibi.

Ne zaman yazmaya başlasam, saçlarımı toplarım

Ben çok dağıldım aynaya bakamıyorum

Duvarlarına bakarım, sığındığın

 Görmezsin bakıp gözlerine ağlarım.

Sen dışarıda çok can yakarsın, sorsam sana buz tutmuş yanardağ

Hiç sormadım sana ışıkta, pek neşeliydin.

Rengin solmuş tonusun, kırmızının hüzünlü teni

 Kimi zaman yakmayı da becerememiş

El yazısının kötülüğünden, sonbahar etmiş kâğıtlarını

Evet, ayıp ettim, tanıklık ettim.

Oysa her şeye tanıklık etmez miyiz, yüksekler de konuşurken?

Çöl olmuş gökyüzüne bakıp

Sessiz ağladığım geceler de

Pamuk değil, yük doludur yastığımın içi.

Sen de fark etmezsin.

Ben sana kızmam, kızarsam kar yüzümü kapatır.

Kendimi odama kitlerim yastıklarımla

Benim yastıklarımın hepsi öldü biliyor musun?

 Nefessiz bıraktım onları düşüncelerim yüzünden

Yatağım kırgın bana

 Ölmüş bedenimi taşıdığını söylüyor duyda inanma

Asıl yaşananı öğretmeye çalıştı, etrafımda her ne varsa

Anlam, anlayamadım

Anlam, dışarı da elini kolunu sallamazmış çocuk

Perdeleri çeker ve öyle bak dermiş

Zaman korkusuz falan değilmiş, efsane

Yanında çok bombalar patlamış, çok görmüş melekleri

Yüreğimin tüyleri döküldü bir anda

O yüzden çırpınırmış yanından ayrılmak için

Zaman da,  kendine kızarmış benim gibi üzüldüğünde

Gel sana kimse kızmaz çocuk, anlarım

Anılarım, sancılanır seni tekrar tekrar doğurmak için

Ruhumun yalnız tarafı geriye yarım

Yarım aşktan sayıklar.

Acıydı adın,

Adım, susturur sancıları adım adım

Yürek konuşur, dil yorgun düştüğünde

Birer birer veda eder göz kapakların geceye

Ve o an hiç bir melek kalmamıştır yeryüzünde

Kanatları kırıldığı için.