Yalnızlık;ılık süt

Gülmek; huysuz ve tatlı bir şiir

 Al senin olsun bu gövde, ben orantısız dağılmaktayım

Acı belki ama ben böyle olacağını biliyordum

Size söylüyorum

Size ölüyorum demiş miydim bayım?

Ölüyorum ama henüz zamanı değil annem kızar

Ayrıca ölsem de görme

Gözlerini kapat!

Son konuşmamızdan hatırladığım sadece adın

Daha fazlası olamaz yörüngemden çıktın

Sınırını çizdiğim kayboluşunun pususuna yatma

Ya bırak beni ya da yakala annemin pazar sokağında

Çünkü aklımın bulutları dağılıyor, dayanamam

Lütfen, bilmiyorsun ben şiirin burasında susuyorum

Kolay olmayacak ağrılarımı bir mektuba sığdırmam

Adresini bir türlü çıkaramadığım ellerine

Kaç odalı hatıra bıraktım bilmiyorum

Çok dağıtma, güzel bırak

Yalnızlık; Ilık süt

İçmem lazım önce,

İçimdekileri kızdırmadan ocaktan almalıyım

Zira taşarsa kalp denen ocak sönecek

Dilimin ucundaki çocuğun canı yanacak

Bende sana kandığım için ağlayacağım

Ve bunu da bilmeyeceksin

Geride kalan her şeyi temizleyeceğim

Bu aşktan sağ çıkabilmek için

Çok zamanın geçtiği o yolda bekledim

Kuş sesleriyle yıkadım yüzümü

Nice çınar ağaçları büyüttüm darıldığım gönül bağımda

Yanarım, annemin koynunda uyurken bana küçük diyecekler

Bütün büyüklüğüm ile seslerinizi, sessize alacağım

Siz ucuz anlatımlar da yaşarken

Ben yeniden annemin sahil kıyılarında doğup, büyüyeceğim.

Güneş yorgun yüzünü dönecek

Ve gece elindeki şarap şişesini açarken

İçimdeki beyaz elbiseye bilerek ve usulca dökecek

Kendime, bir evlat telaşıyla ‘korkma geçecek’ diyeceğim.

Bir an gelince,

İşte o zaman Sezen’in dediği gibi ‘ tükeneceğiz’

Hem de ne acı, ne de çok

Vakitsiz çalınan bir kapının arkasında sessizce konuşarak

Olduğumuz yer de bir kadeh rakıya kırılacağız

Şimdi sen incecik  fidansın göğsüm de

Ben ise her mevsim deli çiçeği

Sana özümden verirken

Başlarda fark etmeyeceksin

Rengimin umudu silinecek gözünden

Gövdemin ömrü uçurumdan atlıyor olacak

İyi böyle her şey yerli yerinde,kalbim yok

Ben hayatımda böyle güzel ölüm görmedim

Eline sağlık, Bittim.